Rozdział 2

Do domu wróciłam około dziesiątej, Emil odprowadził mnie oczywiście pod same drzwi, żegnaliśmy się długo i namiętnie.Gdy skończyliśmy powiedziałam jeszcze:
-Do jutra słońce.-I weszłam do domu. Gdzie czekała już na mnie matka, oczywiście od kąt tylko weszłam coś jej nie pasowało.
-Gdzie byłaś?!-Darła się.
-Tak mamo, mi też miło cię widzieć.-Odpowiedziałam spokojnie.
-Nie pyskuj!Dlaczego nie wyniosłaś śmieci?
-Mamo a dlaczego ty nie zrobiłaś zakupów?Nie zapłaciłaś za prąd i wodę? Nie wróciłaś wieczorem do  domu? Powtarzam ci po raz setny, jestem twoją córką a nie niewolnicą więc przestań mnie tak traktować!
-Pewnie znów miziałaś się z tym swoim Emilkiem, ty mu się za bardzo dajesz. -Kontynuowała jakbym nic nie mówiła.Teraz już nie wytrzymałam.
-Ja się daje Emilowi? A ty z iloma facetami dymała się w tym tygodniu?!Mam dosyć! Rozumniesz?!Wyprowadzam się, i nie waż się mi zakazywać!-Wykrzyczałam i poszłam na górę do swojego pokoju.Wyciągnęłam z pod łóżka dużą walizkę i po prostu  wrzuciłam do niej wszystkie ciuchy jakie miałam, zresztą wszystko co miałam  kupił  mi tata przed jego służbowym wyjazdem z Polski do Iraku, dorzuciłam jeszcze laptopa, kosmetyki i mojego ulubionego miśka od Emila. Zniosłam walizkę na dół, ubrałam się, wzięłam torbę, klucze i wyszłam trzaskając drzwiami. Matka jakoś się tym nie przejęła, gadała przez telefon z jednym z tych swoich frajerów którzy za sex zrobią dla niej wszystko.No ale to jej życie i nic mi do tego.Wyciągnęłam z torby komórkę i zadzwoniłam do Emila, opowiedziałam mu wszystko co i jak powiedział tylko: "Czekaj". Nie miałam najmniejszej ochoty zrealizować jego polecenia, doskonale wiedziałam gdzie chcę się teraz znaleźć, tyle ze nie doszłabym tam o własnych nogach potrzebny był mi samochód.Chciałam jechać do miejscowości położonej pięćdziesiąt kilometrów od Ostrołęki- mojego rodzinnego miasta.Szłam ciągnąc za sobą walizkę . Po chwili z piskiem opon zatrzymał się obok mnie sportowy samochód, wiedziałam że to Emil przyjechał po mnie autem ojca, gdyby nie wiedział że mam ze sobą walizkę pewnie przyjechałby motorem, chociaż ja nie lubiłam jak jezdził   nim zimą, za bardzo się o niego bałam.Obeszłam auto po drodze wkładając walizkę do bagażnika.
-Hej gwiazdko.-Usłyszałam gdy wsiadałam do samochodu.
-Hej słońce-Powiedziałam i pocałowałam Emila w policzek.
-To gdzie jedziemy?-Zapytał, chociaż po tonie jego głosu i wyrazie twarzy było widać że wie gdzie chce jechać.
-Zawieziesz mnie tam?-Zapytałam słodkim głosem.
-Jasne mała.-Powiedział szeroko się uśmiechając.
-Dziękuje-Powiedziałam po czym włączyłam radio, leciała piosenka Avril Lavigne-When you-re gone. Uwielbiałam tę piosenkę. Osunęłam się  się w fotelu i zaczęłam myśleć o  tym jak było pięknie przed rozwodem rodziców, wyjazdem taty, zeszmaceniem się mamy.Wyjęłam z torby mój kalendarzyk i zaczęłam liczyć dni, jeszcze tylko trzydzieści dwa dni i przeprowadzę się do taty i znów będzie tak jak dawniej, no oprócz tego ze nie będzie z  nami mamy.Schowałam kalendarz do torby i wyjęłam telefon, wybrałam numer do Edyty i wcisnęłam zieloną słuchawkę.Po kilku sygnałach usłyszałam:
-Hej Zuza dawno nie dzwoniłaś, co tam u ciebie?
-Cześć, bo widzisz jakby wyprowadziłam się z domu, mogłabym u ciebie zanocować przynajmniej dopóki nie wymyślę co dalej.
-Jasne masz jak tu przyjechać?
-Tak mój chłopak właśnie mnie wiezie.
-Aha. Masz może ochotę na kawę?  Wstawię wodę.
-Jasne dla mnie kawa to o każdej porze.
- A twój chłopak się napije?
-Emil napijesz się kawy?-Tylko skiną głową.
-Emil chętnie zostanie.
-Dobra czekam na was.
-No do zobaczenia.
-Jesteś zmuszony zostać trochę dłużej.-Powiedziałam po skończonej rozmowie.
-Jasne chętnie, tylko zadzwoń do mojego ojca żeby się nie martwił.-Powiedział podając mi telefon.Znalałam właściwy numer, i przedstawiłam sytuację, tata Emila oczywiście się zgodził.